بررسی فلور، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی جنگل های کران رودی در حاشیۀ رودخانۀ صفارود رامسر در دامنۀ ارتفاعی ۳۵۰ تا ۲۴۰۰ متر

جنگل های کران رودی ساختار گیاهی متنوعی را براساس انواع مختلف اختلالات از طریق فرایندهای رودخانه ای و زمین شناختی ایجاد می کنند. این اختلالات رودخانه ای و زمین شناختی در طول جریان آب متفاوت اند و موجب ظهور انواع مختلف اجتماعات گیاهی در طول رودخانه ها می شوند. هدف از این تحقیق، شناسایی فلور، شکل های زیستی و پراکنش جغرافیایی گونه های گیاهی در طول حاشیۀ رودخانۀ صفارود بین دامنۀ ارتفاعی 350 تا 2400 متر از سطح دریا در جنگل های رامسر بود. نتایج حاصل از مطالعات ترکیب رستنی ها، وجود 260 گونۀ گیاهی متعلق به 226 جنس و 77 تیره را نشان می دهد. دولپه ای ها با 204 گونه غنی ترین گروه اند و پس از آن تک لپه ای ها با 41 و نهانزادان آوندی با 13 گونه و بازدانگان با 2 گونه حضور دارند. شکل زیستی غالب گیاهان منطقه، مربوط به همی کریپتوفیت ها (37/38 درصد)، ژئوفیت ها (55/23 درصد) و سپس فانروفیت ها (6/18 درصد) است. از نظر کورولوژی، بیشترین سهم مربوط به عناصر اروپا- سیبری (25/23 درصد) و پس از آن چندناحیه ای (7/21 درصد)، اروپا- سیبری/ ایرانی- تورانی (6/18 درصد) و اروپا- سیبری/ ایرانی- تورانی/ مدیترانه ای (11/15 درصد) است. جنگل های کران رودی به شدت در معرض تخریب به ویژه توسط عوامل انسانی قرار دارند، بنابراین برنامه ریزی دقیق به منظور حفاظت از آنها ضروری است.